Proces leczenia ortodontycznego nie kończy się w momencie, gdy pacjent pozbywa się aparatu z zębów. Po usunięciu z uzębienia drutu, zamków oraz resztek kleju następuje kolejny etap. Nosi nazwę retencji i w zależności od zastosowanej metody może trwać kilkanaście miesięcy lub całe życie. Jej zadanie polega na utrzymywaniu rezultatów leczenia.

Co oznacza określenie retencja?

Pacjenci przechodzą retencję, aby przedłużyć, a przede wszystkim utrwalić uzyskane efekty. Procedurze poddają się ludzie w różnym wieku, od dzieci oraz młodzieży po osoby dorosłe. Specjaliści zalecają, aby regularnie (np. co kilka lat) odwiedzać w tym okresie gabinet ortodonty. Dzięki temu stomatolog będzie mógł kontrolować uzębienie oraz reagować w razie jakichś nieprawidłowości.

Mówiąc najprościej, retencja to okres stabilizacji uzębienia w jego nowym, prawidłowym położeniu. Po zlikwidowaniu (lub znacznym zredukowaniu) wady zgryzu należy zapobiec ryzyku jej nawrotu. Bez odpowiedniego zabezpieczenia po krótkim czasie zęby powróciłyby do poprzedniego ustawienia, co zaprzepaściłoby leczenie. Aby tego uniknąć, stosuje się kilka technik – aparatów retencyjnych (retainerów). Różnią się między sobą rodzajem materiału, z którego zostały wykonane. Mogą być noszone na stałe lub zdejmowane, ponadto mogą obejmować łuki w różnym stopniu. Metodę wybiera ortodonta, biorąc pod uwagę m.in. wiek pacjenta, wadę zgryzu oraz jego oczekiwania.

Rodzaje aparatów retencyjnych

Pierwszy typ aparatu to ruchoma szyna retencyjna. Ma postać termoformowalnej transparentnej płytki obejmującej wszystkie zęby w łuku. Drugi rodzaj to również ruchomy (zdejmowany) aparat o nazwie płytka Hawleya. Zakłada się go zwykle na noc. Retainer Hawleya to akrylowa płyta, która w przypadku zębów górnych dopasowuje się do podniebienia, a przy dolnych – do powierzchni językowych zębów. Może nie posiadać klamer lub mieć ich minimalną liczbę. Zarówno dolna, jak i górna płytka jest wyposażona w łuk wargowy z twardego drutu, który mocno przylega do powierzchni wargowych zębów. Ostatni aparat to mocowany na stałe drut przyklejony przez ortodontę po wewnętrznej stronie zębów. Wymaga starannego przykładania się do codziennej pielęgnacji uzębienia.

Po pobraniu wycisku specjalista mocuje aparat na zębach pacjenta. Od tego momentu rozpoczyna się leczenie retencyjne zębów. Długość terapii zależy od szeregu czynników. U małych pacjentów ów okres może zakończyć się bardzo szybko, a niekiedy ustawienie uzębienia w ogóle go nie wymaga. U dorosłych retencja może trwać kilka lub kilkanaście lat. Jeżeli ortodonta dojdzie do wniosku, że dany pacjent potrzebuje stałego retainera, ten będzie musiał korzystać z niego do końca życia.

Czy leczenie retencyjne zębów to konieczność?

Leczenie retencyjne to niezbędny element procesu korekcji zgryzu. Jeżeli pacjent z jakiegokolwiek powodu nie będzie chciał go przejść, musi być przygotowany na konsekwencje. Po pewnym czasie wada pojawi się ponownie, co pociągnie za sobą niekorzystną zmianę wyglądu uzębienia. Konieczne będzie powtórzenie całej terapii albo pogodzenie się z powrotem do stanu sprzed założenia aparatu ortodontycznego.

Nasza oferta


Photo by Jonathan Borba on Unsplash